Het nieuwe kabinet wil de motorrijtuigenbelasting veranderen, waardoor oude auto’s niet langer vrijgesteld worden. Dat zo’n besluit ‘omwille van het milieu’ wordt genomen is begrijpelijk. Er zijn de laatste jaren heel wat afgedankte karren uit Duitsland gehaald. Niet vanwege de liefhebberij, maar vanwege het fiscale voordeel. Een maatregel was daarom te verwachten.
Dat er niet veel wordt gereden met een oude auto, is geen argument om een vrijstelling op oldtimers te handhaven. Immers, met moderne exclusieve auto’s, wordt doorgaans ook niet veel gereden. De Bugatti Veyron uit 2008 van een Nederlandse eigenaar die in november 2012 in Londen werd geveild, had minder dan 700 kilometer gereden. En wat dan van het (nieuwe) autootje van opa, waarmee hij nog geen 1000 km per jaar rijdt. Zou hij ook geen motorrijtuigenbelasting hoeven te betalen?
Toen auto’s van 25 jaar en ouder werden vrijgesteld van de motorrijtuigenbelasting, waren er nog niet zoveel oude auto’s bewaard gebleven/in handen van liefhebbers. In 1985 waren er ruim 8.000 auto’s 25 jaar of ouder, in 1990 waren dat er ruim 14.000. Omdat auto’s steeds langer meegaan en omdat oude auto’s steeds populairder werden, steeg het aantal. In januari 2012 waren er ruim 304.000 auto’s ouder dan 25 jaar. Afgelopen januari waren er overigens in totaal nog geen 70.000 auto’s van bouwjaar tot en met 1970. Verreweg de meeste ‘klassiekers’ stammen uit recentere jaren. Het aantal auto’s van 1960 en ouder bedroeg in januari dit jaar slechts 22.300 stuks. Maar let wel, in 1985 waren er ruim 8.000 auto’s van voor 1960, nu bijna drie maal zoveel.
De enige reden om klassieke auto’s vrij te stellen is omdat de overheid daarmee over een fiscaal middel beschikt, waardoor particulieren de moeite zullen nemen om ons mobiel erfgoed te behouden. Net zo goed als dat de overheid een beleid heeft om bijzondere gebouwen voor afbraak te behoeden (monumenten-status), zou dat ook voor ons mobiele erfgoed moeten gelden. Maar welke auto’s zouden daar onder moeten vallen, alle auto’s die minimaal 25 of 30 jaar oud zijn?
In de omschrijving van het mobiele erfgoed is het een aantal jaren geleden mis gegaan. Na 2000 wilde de overheid duidelijkheid over de vraag wat er onder mobiel erfgoed moest worden verstaan. Omstreeks 2004 gaf de FEHAC de opdracht aan de universiteit van Eindhoven om te vertellen wat mobiel erfgoed is. Weinig bekend met het onderwerp verscheen een rapport, waarin van achter het bureau werd beschreven wat ons mobiele erfgoed moest zijn. Het uitgangspunt was de culturele waarde van de auto en de betekenis van de auto voor de Nederlandse samenleving. Daarbij werd vooral gekeken naar de techniek van auto’s en naar het marktaandeel. Alle bijzondere en zeldzame auto’s konden zodoende tot ons mobiele erfgoed bestempeld worden en ook alle auto’s waarvan in ons land veel waren verkocht. Origineel in Nederland uitgeleverd of recent ingevoerd, het maakte niets uit. Met andere woorden, alle oude auto’s waren erfgoed of werden dat met het verstrijken van de jaren. Om in termen van schilderijen te spreken: een Van Gogh was erfgoed en een ‘Zigeunermeisje’ ook. Deze erg ruime visie werd door clubs en de FEHAC overgenomen. Dat verzwakte hun positie. De zienswijze wordt nu fiscaal afgestraft en daarmee zijn de liefhebbers terug bij af.
Het zal weinig zin hebben om te proberen de huidige regeling te behouden, zoals de KNAC dat probeert. Daarvoor zijn er teveel oude auto’s en wordt teveel misbruik gemaakt van de belastingvrijstelling. Beter is om met een ander voorstel te komen, waarin rekening wordt gehouden met het echte mobiele erfgoed. Het instellen van een lagere leeftijdsgrens, bijvoorbeeld auto’s gemaakt tot 1960 of tot 1970 of een leeftijdsgrens van 30 of 40 jaar kan een eerste stap zijn. Daarmee wordt veel kaf van het koren gescheiden.
Geplaatst: AutoVisie/Telegraaf, 7 november 2012
: 
