De champagne vloeide rijkelijk in de directiekamers van drie grote multinationals, toen de AAA de provinciale verkiezingen met grote overmacht won. De directeuren van Ferrari, Porsche en Aston Martin hadden reden tot groot feest. De Atmosferische Automobiel Associatie had in elke provincie gewonnen. Het meest geraffineerde was nog dat de kiezer niet eens door had dat de multinationals de verkiezingen op slimme wijze hadden gekaapt. De overwinning van de AAA moest de uitvoering van het beleid van de regering, dat tegen hun belang in ging, heel lastig gaan maken.
De AAA was vrijwel uit het niets in eens ontstaan. De AAA stond voor de afkorting Atmosferische Automobiel Associatie. De AAA ontstond omdat de regering met scherpere maatregelen de verkoop van auto’s met een zeer hoge uitstoot van ongezonde lucht wilde tegen te gaan. De auto’s met de hoogste piek-uitstoot waren bijvoorbeeld exclusieve sportwagens van Ferrari, Porsche en Aston Martin. Dankzij connecties in de politiek, sommige politici werkten zelfs voor hun, en een stevige lobby, hadden de bedrijven de uitvoer van maatregelen al jaren lang kunnen voorkomen. Dat was goed geweest voor de omzet van de multinationals. De omzet liep in de miljarden en winsten stegen voortdurend. Maar hierdoor waren de gezondheidsproblemen in het land ook steeds verder uit de hand gelopen.
Door een gerechtelijke uitspraak werd de overheid echter uiteindelijk gedwongen om in te grijpen. Teveel vieze lucht is namelijk ongezond voor alles dat leeft en de wetgeving stelt grenzen aan vervuiling. Bovendien, zolang de uitstoot van de uitbrakende sportwagens niet werd verminderd, moesten andere sectoren, die veel minder vieze lucht uitstoten, worden stilgelegd. En dat veroorzaakte chaos in het land. De regering moest daarom de rechtelijke uitspraak volgen en met beleid komen en deed dat schoorvoetend. Om eigenaren van de auto’s die de gezondheid het meest bedreigden uit te kopen, stelde de overheid een bedrag van 8 miljard beschikbaar voor de opkoop van de sportwagens. In plaats van het moto ‘de vervuiler betaald’, kregen zij betaald. Eigenaren kregen 120 procent van de marktwaarde van de auto uitbetaald. Gemiddeld zou iedere Nederlander bijna 500 euro aan deze eigenaren van de sportwagens betalen.
Op één van de communicatie afdelingen van een sportwagen dealer werkte Carla van de Vijver. Zij besloot een politieke beweging op te zetten, de Atmosferische Automobiel Associatie, afgekort AAA. Nu waren de eigenaren van de sportwagens een heel kleine groep op het totaal aantal Nederlanders. Nog geen 1 procent van de bevolking. Maar dank zij een actieve campagne werd Carla in de Tweede Kamer gekozen. In een ronkende sportwagen maakt zij haar opwachting bij het parlement. De pers vond dat heel bijzonder en besteedde daar veel aandacht aan. En omdat zij nieuw en een ander geluid had, kon zij haar verhaal vaak in de media verkondigen: dat de maatregelen veel te snel werden uitgevoerd en zelfs niet eens nodig waren. Om de wetenschappelijke onderbouwing van het beleid onderuit te halen, betaalden de multinationals een pseudo-wetenschapper die een rapport schreef, waaruit moest blijken dat er helemaal niet teveel vieze lucht door sportwagens werd uitgestoten. Helaas bleek al gauw dat dit rapport niet klopte en de wetenschappelijk aangetoonde feiten correct waren. Maar Carla zei dat het rapport heel betrouwbaar was.
Een hotspot waar veel sportwagens waren aangeschaft was Het Gooi. Daar woonde een radicale voorstander van het bezit van de sportwagens. Dat was Marco van de Wal. Hij vergeleek het regeringsbeleid tot de aanpak van de sportwagens met de jodenvervolging. Dat genereerde veel reuring in de media. De organisatie die hij oprichtte, de Drivers Defence Force, organiseerde protestbijeenkomsten. Met wel 1.000 sportwagens reden de eigenaren veel te hard naar Den Haag om te protesteren. Ze waren natuurlijk in overtreding, maar de politie kon weinig doen tegen de overmacht van zoveel snelle sportwagens. Ook bezochten ze het woonadres van de minister om haar te intimideren. Zonder dat het publiek dat wist werden al deze protestacties van de Riders Defence Force financieel gesteund door de grote multinationals.
Om de boodschap van de AAA breed uit te dragen, verschenen er leuzen zoals ‘Trots op de sportwagen’. Ze waren bedacht door de PR-afdeling van de multinationals. De opvallende vlag, met een steigerende paard, werd het symbool van de sportwagen-eigenaar die verzet bood tegen het overheids beleid. Overal in het land verscheen de vlag met het steigende paard langs de tuinen van de villa’s.
Het probleem van deze heel kleine groep van eigenaren van de sportwagens moest vanzelfsprekend worden verbreed, om meer politieke invloed te kunnen uitoefenen. De mensen die genoeg hadden van andere overheidsmaatregelen en ontevreden waren, boden een goede voedingsbodem hiervoor. Zij waren kritisch op de overheid en zwalkten, met hun proteststemmen, in voorgaande jaren massaal tussen politieke gelegenheidsfiguren. En getooid met de vlag van het stijgende paard stonden weldra tal van mensen te demonstreren op viaducten en op protestbijeenkomsten. De vlag met het steigerende paard verscheen overal, ook in straten waar geen enkele sportwagen te bekennen was.
In de aanloop naar de provinciale verkiezingen was het verzet van de AAA tegen het overheidsbeleid een aansprekend thema. Kijkcijfers waren in het belang van de (publieke) omroepen en Carla van de Vijver kreeg met de dag meer aandacht. Haar boodschap, dat het wel mee viel met de ongezonde lucht, werd weinig weersproken. Zij vertelde ook dat (nadat er al ruim dertig jaar met succes hiertegen was gelobbyd) de maatregelen echt veel te snel werden genomen. En dat met technische oplossingen, zoals turbo’s en intercoolers, de vieze lucht ook kon worden verminderd. Daarnaast vertelde zij dat andere sectoren verantwoordelijk waren voor veel meer ongezonde lucht. Men trapte er in. Alle tactieken om twijfel te zaaien en valse suggesties te doen, waren vooraf zorgvuldig met de grote multinationals doorgenomen. Herhaling van de boodschap, gefaciliteerd door de media en uitgedragen op sociale media, was de kracht van de AAA. Doel was het regeringsbeleid te dwarsbomen en te voorkomen dat de maatregelen om het algemene volksgezondheid te beschermen, zouden leiden tot minder ongezonde lucht uitbrakende sportwagens. De zwevende kiezer wist dat Carla van sportwagens hield. Wat zij van andere belangrijke thema’s vond wist niemand. Maar dat maakte ook niet uit. De voormalige reclame-vrouw kwam zo echt en eerlijk over. Zij zou alles doen veranderen.
Op de verkiezingsavond van de provinciale verkiezingen knalden de kurken van de champagne door de bestuurskamers. De AAA was in elke provincie de grootste partij geworden, waardoor vier jaar regeren moeilijk werd. Maatregelen die noodzakelijk om de volksgezondheid te vergroten, liepen vertraging op. En dat was de bedoeling ook, het ging om de miljarden omzetten veilig te stellen. Andere maatschappelijke sectoren bleven hierdoor op slot. En de mensen die massaal hun proteststem aan de AAA hadden gegeven, die zouden over vier jaar weer op een andere nieuwkomer gaan stemmen. Want een nieuw persoon in de media met de boodschap alles anders te zullen doen, dat wekt telkens groots vertrouwen van de zwevende kiezer.
: 
